Przeskocz do treści

Umeblowanie domu to czasami nie lada wyzwanie. Szczególnie trudne jest umeblowanie mniejszych powierzchni mieszkaniowych. Z pomocą mogą przyjść meble odpowiednio składane i rozkładane.

Łóżko i biurko w jednym

Bardzo ciekawym rozwiązaniem jest łóżko-kanapa połączona z biurkiem. Jest to stałe połączenie, ale może być niewidoczne. Za dnia mebel może być niepozorną sofą, która pozwala na siedzenie, leżenie, przyjmowanie gości, aby na noc zmienić się w podwójne łóżko. Pomimo swojego kształtu jest bardzo wygodne. To jednak nie wszystko. Dodatkowo z tyłu kanapy znajduje się drewniana deseczka, którą można unieść, ustabilizować dołączoną podpórką i tym samym stworzyć wygodne do pracy biurko. Wystarczy przysunąć krzesło i gotowe. Po zakończeniu pracy wystarczy złożyć je, rozłożyć łóżko. Dzięki temu zyskuje się trzy meble w jednym. Miejsca na biurko nie trzeba już wygospodarowywać.

Nowatorskie ukryte łóżko

Nowoczesny design to ciekawie urządzone małe mieszkania. Jeżeli nie znajduje się w nich dostatecznie dużo miejsca na postawienie łóżka, nie oznacza to, że nie można go mieć. Ukryte w suficie, podwieszane łóżko jest doskonałym rozwiązaniem. Za dnia łóżko jest schowane, stanowi niepozorny na pierwszy rzut oka sufit, a następnie, nocą, zmienia się w łóżko, opuszczone w dół. To atrakcyjne rozwiązanie, ale wymagające zajęcia dużej powierzchni sufitu. Lampy powinny być montowane wokół przestrzeni na łóżko, co nawet po jego zsunięciu w dół wygląda bardzo atrakcyjnie.

Stolik na ścianie

Stół czy to w kuchni, czy w pokoju zawsze zajmuje miejsce. Żeby nie zajmować miejsca w małej kuchni albo nie mieć cały czas przeszkadzającego stołu w salonie, warto zamontować stolik na ścianie. Jest on prosty do montażu, może mieć różną długość, szerokość, kolor. Montuje się go jednym krótszym bokiem do ściany i rozkłada w razie potrzeby. Wystarczy dostawić krzesła i gotowe. Można z powodzeniem jeść lub pracować przy stoliku, który w razie potrzeby znika. Z uwagi na jakość wykonania, nawet przylegający do ściany wygląda bardzo estetycznie i nie zaburza wystroju wnętrza.

Choć to może wydawać się zaskakujące, można  samodzielnie zrobić meble. Nie są one wcale brzydsze od kupnych i z powodzeniem mogą stać się ozdobą każdego mieszkania.

Z czego zrobić meble?

Samodzielnie można wykonać meble przede wszystkim z drewna, najlepiej z drewnianych palet. Są one wystarczająco stabilne i grube, aby powstałe umeblowanie przetrwało kilka sezonów. Palety można kupić, np. w sklepie wysyłkowym, ale można również pozyskać z marketu, od kurierów, z budowy. Są to rzeczy często używane w takich miejscach i jeśli dobrze się popyta można uzyskać je za darmo bądź za symboliczną kwotę.

Fotele zrób to sam

Jednymi z ciekawszych mebli, jakie można zrobić samodzielnie są fotele. Są stosunkowo proste do wykonania. Palety trzeba oszlifować papierem ściernym albo szlifierką, żeby powierzchnia była gładka, bez ryzyka wystających drobinek drewna. Następnie najlepiej je polakierować, to poprawia ich wygląd i utrwala. Dopiero po wyschnięciu można przejść do składania, czyli ułożenia dwóch palet jedna na drugiej – to będzie siedzisko. Ostatnią paletę należy przytwierdzić prostopadle do nich. Po ułożeniu poduszek i koców fotel będzie wygodnym miejscem odpoczynku.

Stolik zrób to sam

Z drewnianej palety można stworzyć także praktyczny stół. Poza paletą przydadzą się także cztery metalowe nogi. Można odkręcić je od innego, niepotrzebnego już mebla albo zakupić osobno w markecie budowlanym. Tak, jak w przypadku foteli paletę należy przygotować, aby prezentowała się odpowiednio, a następnie od spodu przytwierdzić metalowe nogi. Trzeba koniecznie zadbać, żeby stół był stabilny, czyli żeby nogi nie kiwały się i nie istniało ryzyko przewrócenia się go znienacka.

Szafka nocna zrób to sam

Bardzo ciekawie prezentuje się samodzielnie zrobiona szafka nocna. W tym przypadku przyda się drewniany pojemnik używany w sklepach na owoce. Po jego wyszlifowaniu należy przytwierdzić w połowie dodatkową deseczkę, stanowiącą półkę. Całość można pomalować na dowolny kolor i pozostawić do wyschnięcia. Idealna szafka pod lampkę i inne drobiazgi.

Stara kuchnia, sfatygowane meble kuchenne i brak środków na zakup nowej prowokują do działania. Możesz odnowić meble kuchenne i mieć kuchnię, jak nową.

Przygotowanie mebli kuchennych

Zanim zaczniesz działanie odnawiające meble przyjrzy się im dokładnie. Otwórz wszystkie półki i szuflady, sprawdź jak wyglądają od wewnątrz oraz od zewnątrz. Tak samo sprawdź fronty szafek, blaty, cokoły, zawiasy. Pozwoli to na ocenę jaki jest stopień zużycia i zaplanowanie przyszłych działań. Być może poza malowaniem niezbędne będzie wymienienie zawiasów na nowe albo dokręcenie śrubek. Warto zrobić to w ramach odnawiania, żeby meble były wygodniejsze w użytkowaniu.

Malowanie mebli kuchennych

Odmalowanie mebli to jeden z najprostszych sposobów na ich odnowienie. Nadajesz im nowe kolory, poprawiasz wygląd. Do malowania drewnianych powierzchni szafek i ich frontów możesz użyć emalii akrylowej do drewna albo emalii rozpuszczalnikowej alkilowej, która jest bardziej wytrzymała. Zanim pokryjesz drewno farbami pamiętaj, żeby je odtłuścić. Możesz tego dokonać przy użyciu papieru ściernego oraz rozpuszczalnika. Ciekawym pomysłem jest pomalowanie jednego frontu szafki bądź kilku farbą kredową. Łatwo na niej notować niezbędne rzeczy, a do tego świetnie wygląda.

Oklejanie mebli kuchennych

Jeżeli nie masz ochoty na malowanie, co jest dość czasochłonne, wybierz okleinę. W sklepach można znaleźć wiele rodzajów ładnej okleiny, gładkiej lub wzorzystej, do wykorzystania. Jest ciekawą dekoracją, imituje różnego rodzaju desenie oraz powierzchnie. Niestety wykorzystanie okleiny jest możliwe tylko wtedy, gdy masz do dyspozycji gładkie powierzcie mebli, bez wypukłych ozdobników.

Odświeżenie blatu kuchennego

Istotne, przy odnawianiu mebli kuchennych, jest zadbanie o blat kuchenny. On najczęściej nosi na sobie wyraźne ślady użytkowania. Blat należy oczyścić i odtłuścić drobnym papierem ściernym albo szlifierką. Tak przygotowany blat można odnowić lakierem – jeśli ładnie widać drewniane słoje – lub farbą olejną albo lakierem.

Zakup mieszkania to dopiero początek urządzania własnego gniazdka. Poza wyborem odpowiedniego miejsca zgodnego z naszymi upodobaniami, budżetem i planami na najbliższą (dającą się przewidzieć) przyszłość musimy zdecydować, w jakim stylu wykończymy nasze mieszkanie. Jeżeli jesteśmy na starcie i nasz budżet jest mocno ograniczony to nasze mieszkanie będzie pewnie zbieraniną różnych przypadkowych mebli i sprzętów pochodzących z wcześniejszych stancji, czy zabranych z domu rodziców. Przeprowadzając się z miejsca na miejsce zwykle zabieramy ze sobą jakieś stare kanapy, lodówki i uzbrojenie, wyposażeni we wcześniej nabyte ruchomości urządzamy nimi nowe miejsca. Powoduje to z jednej strony, że szybciej czujemy się w nowym miejscu jak w domu, mając stare krzesło, czy fotel łatwiej jest nam odnaleźć odpowiednią pozycję do pracy / nauki.

Siadając na starej, sprawdzonej sofie szybciej odnajdziemy właściwe miejsce do oglądania seriali i czytania książek w domowym zaciszu. I z początku, gdy dom / mieszkanie jest dla nas tylko chwilową przystanią, przystankiem między pracą, uczelnią, wypadem za miasto, na miasto do klubu, czy znajomych, to taki stan rzeczy nie przeszkadza zbytnio i nie razi w oczy. Kwestia, czy mamy meble industrialne, klasyczne jest sprawą drugo-trzeciorzędną. Niemniej jednak w życiu każdego z nas przychodzi taki moment, że chcemy zaprojektować, urządzić pomieszczenie w określonym stylu.

Zobacz eleganckie biurka industrialne

Czas na planowanie – wybór stylu

Jesteśmy młodzi duchem, mamy odłożony budżet, zaplanowane pieniądze i jasno postawiony cel. Urządzamy mieszkanie (albo pokój) i chcemy to zrobić z myślą o spotkaniach ze znajomymi. Dobry wyborem do takiego urządzenia, wyposażenia lokum będą meble industrialne, skandynawskie. Meble, które są praktyczne, ale minimalistyczne i pokazują młodzieńczą swobodę ducha. Co prawda styl industrialny wywodzi się z lat pięćdziesiątych dwudziestego wieku (czyli pełnoletność osiągnął już jakiś czas temu), gdzie na rynku pojawiła się duża ilość po przemysłowych, biurowych mebli. Zamykane fabryki i biura wyrzucały z siebie olbrzymie ilości tanich mebli, które zalały rynek.

Dodatkowo rynek nieruchomości otrzymał równie duży zastrzyk wolnych przestrzeni. Szczególnie widoczne było to w Nowym Jorku, gdzie wolne, tanie i przestronne przestrzenie zostały zasiedlone przez przedstawicieli wolnych zawodów takich jak: pisarze, dziennikarze i wszelkiej maści artyści, twórcy. Zaczęli oni wyposażać te przestrzenie w meble pasujących do surowych, otwartych przestrzeni starych fabryk i manufaktur. Powstał styl łączący surowe wykończone pomieszczenia, w których widoczne są materiały takie jak cegła, metal, czy szkło.  Styl industrialny to przede wszystkim przestrzeń oraz beton, stal i stare, surowe w odbiorze drewno. Do tego ważną role odgrywa światło. Ze względu na minimalistyczną formę i założenie dużych, otwartych przestrzeni bardzo ważne jest odpowiednie oświetlenie, które wydobywa właściwe szczegóły i uwypukla industrialną formę. Istotną cechą, która charakteryzuje meble industrialne jest rozmiar, muszą być duże, małe meble znikną w wielkich, otwartych przestrzeniach. Ostrożne dawkowanie dodatków, a właściwie brak małych drobiazgów tak typowe dla wielkości innych stylów powodują, że to co buduje styl industrialny to: surowe ściany, światło, lampy i meble industrialne. Tylko tyle i aż tyle. Odpowiednio dobrane, ze smakiem tworzą niepowtarzalną i jedną w swoim rodzaju przestrzeń do towarzyskich spotkań, spędzania wolnego czasu, wyciszenia.

Decyzja o budowie domu często ma niezwykle duże znaczenie dla pomyślnego przebiegu całego przedsięwzięcia.

Każda z osób decydująca się na postawienie własnego lokum inwestor pragnie jak najszybciej rozpocząć to przedsięwzięcie i realizacja najpierw powinna zostać bardzo dobrze przemyślana i rozplanowana. Do których nie da się ominąć. Stawianie domu musi być idealnie zgrane w czasie, dlatego też warto sprawdzić, kiedy powinno się rozpocząć. Zapraszam Cię więc do zapoznania się z poniższymi radami dotyczącymi tego tematu.

Statystycznie większość deweloperów i inwestorów prywatnych decyduje się na rozpoczęcie budowy domu wiosną lub jesienią. Jednak budowa domów w tych porach roku ma pewne zalety i wady. Ogólnie rzecz biorąc najlepsze jest rozpoczęcie budowy wiosną – w miarę możliwości jak najwcześniej. Pozwala to na zyskanie największej ilości czasu na wykonanie robót ziemnych (czyli wykopanie dołu i wylanie fundamentów). Zdążymy również wyprowadzić ściany, wykonać stropy, a nawet zadaszyć cały budynek i wstawić stolarkę. Dzięki temu, gdy pogoda zacznie się psuć, będziemy mogli już spokojnie zająć się wnętrzem. Sprzyja bowiem robieniu błędów i niedoróbek, a także niedotrzymywaniu wymaganych przerw technologicznych (też związanych z procesem wiązania betonu i tynków). Może to prowadzić nawet do degradacji ścian, stropów i tynków, a także zawilgoceń i zagrzybień.

Decydując się na takie rozwiązanie trzeba jednak pamiętać o tym, że rozpoczęcie budowy domu wiosną i zakończenie jej wraz z końcem jesieni wymaga posiadania dużych zasobów gotówkowych oraz bardzo dobrego rozplanowania wszystkiego i przygotowania niezbędnych materiałów. Bez płynności finansowej, dobrego planu i kosztorysu budowy, nie można podejmować tak poważnego przedsięwzięcia. W takiej sytuacji o wiele lepszym, choć może mniej satysfakcjonującym rozwiązaniem będzie rozłożenie budowy na dwa lata. Pozwoli to inwestorowi na przemyślane działania oraz da mu czas na zdobycie odpowiednich środków.

Budowa przyłączy nie wymaga posiadania pozwolenia na budowę. Inwestycję tę zgłasza się przedstawiając projekt zagospodarowania działki wraz z technicznym opisem instalacji, wykonanym przez projektanta. Powinien on być oparty na uzgodnieniach, pozwoleniach i opiniach, wymaganych w przepisach.

Pierwszym etapem jest złożenie w zakładzie energetycznym, obsługującym nasz rejon, wniosku o wydanie warunków przyłączenia prądu. Określa się w nim moc przyłączeniową, dane techniczne urządzeń przepływowych, roczną prognozę zużycia elektryczności, a także termin rozpoczęcia dostawy prądu. Odbiorcy z gospodarstw domowych, którzy zaliczani są do IV, V i VI grupy przyłączeniowej, otrzymują w terminie do 14 dni warunki przyłączenia, które są ważne 24 miesiące od daty wystawienia. Razem z nimi wnioskodawca otrzymuje projekt umowy przyłączeniowej, określającej m.in. parametry przyłącza i termin jego budowy.

Po wykonaniu prac instalacyjnych właściciel nieruchomości jest zapraszany do podpisania umowy sprzedaży energii, która określa, na jakich warunkach będziemy otrzymywali energię elektryczną.

Gaz

Procedura rozpoczyna się od złożenia w rejonowej gazowni wniosku o określenie warunków przyłączenia do sieci gazowej. Inwestor otrzymuje wówczas warunki przyłączenia w terminie 30 dni dla wniosków z I grupy przyłączeniowej i 60 dni w przypadku wniosków z II grupy. Inwestorzy, których wnioski nie zawierają wszystkich elementów, zostaną wezwani do ich uzupełnienia w terminie 21 dni. Warunki przyłączeń gazowych są ważne jedynie 12 miesięcy od wydania. Kolejnym krokiem inwestora jest złożenie wniosku o podpisanie umowy przyłączeniowej. Jeśli zostanie ona podpisana, inwestor ma już przepustkę do budowy przyłącza. Wniosek o wydanie warunków technicznych zaopatrzenia w wodę i odprowadzenie ścieków bytowych składa się do miejscowego przedsiębiorstwa wodociągowego razem z aktualną mapą sytuacyjno – wysokościową w skali 1:500, którą pobiera się w starostwie. Przedsiębiorstwa wydają warunki dość szybko, pomimo, że nie ma ustawowych terminów udzielenia odpowiedzi.

W jakiej odległości od linii wysokiego napięcia można wybudować dom? Zagadnienie to często jest pomijane, pomimo że każdy inwestor planujący budowę własnego domu powinien się nad nim zastanowić.

Mając w ręku plan zagospodarowania danego terenu, bądź też decyzję o warunkach zabudowy, widzimy na nim: granicę działki, linie rozgraniczające ulice oraz linie wyznaczające strefy ochronne, które przebiegają wokół uciążliwych obiektów. Do takich właśnie zaliczają się między innymi wysypiska, linie kolejowe, autostrady oraz linie wysokiego napięcia.

Odległość budynku od napięcia w przewodach. Zgodnie z normami PN-75-E-05100-1: 1998, PN-EN-50341-1 oraz PN-EN-50423-1 przyjmuje się, że od linii napowietrznej o napięciu od 1 do 45 kV należy bezwzględnie zachowana odległość ≥ 3m, jeżeli mamy do czynienia z napięciem o wysokości napięciu 110kV - ≥ 4,9m (ta odległość zależy od łatwopalności materiałów, z których został wybudowany i wykończony dom). Jeśli zaś mówimy o odległości w pionie, to nie zaleca się, żeby taka linia przebiegała nad dachami domów. Jednak jeśli taka sytuacja już wystąpi, wtedy dla niskiego napięcia do 1kV musi być zachowana odległość 2,5 m (płaski dach) i 1 m (dach spadzisty), dla średniego napięcia od 1 do 45kV - ≥ 5,2m, zaś przy napięciu 110kV - ≥ 6,5m. Przy liniach o wyższym napięciu na pewno na planie zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy będzie zaznaczony pas strefy ochronnej, na którego obszarze nie może zostać wzniesiony budynek z pomieszczeniami na pobyt ludzi, w tym także domy jednorodzinne.

Warto zatem zainteresować się wcześniej, w jakim sąsiedztwie jest działka, na której planujemy wybudować nasz wymarzony dom, a nawet tym co może w najbliższej przyszłości powstać w najbliższej okolicy wybranej przez nas działki. Może mieć to bowiem decydujący wpływ na wybór lokalizacji, następnie na usytuowanie domu, a później na naszą jakość życia. Najlepiej kwestię tę rozpatrzeć jeszcze przed zakupem działki.

Działka nad rzeką lub jeziorem wydaje się niezwykle kuszącą propozycją. Podczas wakacyjnych wypadów nierzadko widzi się domki stojące blisko brzegu. Dlatego też osoby, które decydują się na takie rozwiązanie, reagują zaskoczeniem, gdy nie otrzymują pozwolenia na budowę.

Atrakcyjnie zlokalizowana działka w niskiej cenie to okazja. Jeśli jednak na taką trafimy, warto zastanowić się, co jest tego powodem. Być może właśnie z jakichś przyczyn nie ma możliwości postawienia na niej nieruchomości? Aby uniknąć tego typu niespodzianek, należy zapoznać się z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Jeśli dla danego obszaru taki plan nie został uchwalony, należy wystąpić z wnioskiem o decyzję dotyczącą warunków zabudowy.

Pierwszą zasadą, o której bezwzględnie trzeba pamiętać, jest to, że nie otrzymamy pozwolenia na budowę na obszarach chronionych. Dodatkowo w parkach zabudowa musi się znajdować co najmniej 100 m od wody

Informacji o możliwościach budowy domów nad rzeką czy zbiornikiem wodnym nie znajdziemy w przepisach dotyczących warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Tego rodzaju kwestie są regulowane przez przepisy lokalne – wspomniany wyżej plan miejscowy lub decyzję o warunkach zabudowy - oraz rozporządzenia wojewody o utworzeniu parków krajobrazowych lub obszarów chronionego krajobrazu. W rozporządzeniach są zawarte zasady określające sposób ochrony takich terenów.

W pewnych przypadkach inwestor może jednak starać się o uzyskanie zwolnienia od zakazu budowy, pod warunkiem, że planowa inwestycja nie będzie utrudniać ochrony przed powodzią i nie spowoduje zwiększenia ryzyka powodziowego.

Warto również pamiętać, że z możliwości zabudowy są zawsze wyłączone wszystkie tereny wskazane jako obszary szczególnego zagrożenia powodzią przez Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. Mapy takich miejsc są dostępne na portalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej. Inwestor może spróbować uzyskać zwolnienie od zakazu budowy na wybranym terenie, o ile planowa budowa nie będzie utrudniać ochrony przed powodzią i nie spowoduje zwiększenia ryzyka powodziowego. Wniosek wraz z wymaganymi dokumentami należy złożyć do Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej.

1

Jeśli lubisz wodę i naturę, możesz skusić się na budowę własnego lokum nad rzeką. Niewątpliwie takie rozwiązanie napawa radością i ma dużo zalet. Jednak zanim podejmiesz taką decyzję, warto dobrze przemyśleć wszystkie jej konsekwencje.

Przede wszystkim wiąże się ona z koniecznością wypełnienia pewnych formalności. Dodatkowo konieczne jest zapoznanie się z przepisami lokalnymi, tj. miejscowe plany zagospodarowania i odpowiednie rozporządzenia wojewody. Warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, ani w poprzednim brzmieniu, ani po zmianie nie odnoszą się do usytuowania budynku względem rzek lub zbiorników wodnych.

Zgodnie z przepisami ustawy o ochronie przyrody w parku krajobrazowym może być wprowadzony zakaz budowania nowych obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek, jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem obiektów służących turystyce wodnej, gospodarce wodnej lub rybackiej. Podobne ograniczenia mogą obowiązywać na obszarze chronionego krajobrazu.

Oprócz tego gmina może zakazać budowy na obszarach zagrożonych powodzią. Zgodnie z art. 85 ust. 1 pkt 4 ustawy Prawo wodne nie wolno wykonywać „robót budowlanych polegających na wykonywania obiektów budowlanych, kopania studni, sadzawek, dołów oraz rowów w odległości mniejszej niż 50 m od stopy wału po stronie odpowietrznej”. W przepisie tym ustawodawca posłużył się pojęciem „obiekt budowlany”, co zgodnie z ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane należy rozumieć jako: budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi, budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami, a także obiekt małej architektury (art. 3 pkt 1 Prawa budowlanego). Zakazy te mają na celu zapewnienie prawidłowego stanu technicznego wałów oraz możliwość dotarcia w każdym czasie i we wszystkich warunkach do każdego miejsca wału w celu przeprowadzenia akcji przeciwpowodziowej, a także kontroli stanu budowli, napraw i konserwacji.